کمبود مواد خام، برندهای لش را مجبور به کشف الیاف جایگزین می کند

صنعت مژه مصنوعی، سنگ بنای بازارهای زیبایی جهانی، با یک چالش بی سابقه دست و پنجه نرم می کند: کمبود مواد خام. برای سال‌ها، برندها برای تولید محصولاتی که دوام، انعطاف‌پذیری و زیبایی‌شناسی را متعادل می‌کنند، به تعداد انگشت شماری از مواد اصلی - عمدتاً الیاف مصنوعی مانند پلی‌بوتیلن ترفتالات (PBT)، گزینه‌های طبیعی مانند ابریشم و گاهی اوقات موهای انسان متکی هستند. با این حال، از سال 2022، اختلالات زنجیره تامین، تنش‌های ژئوپلیتیکی و افزایش تقاضا، دسترسی به این کالاهای اساسی را محدود کرده است و تولیدکنندگان و برندها را مجبور به چرخش به سمت الیاف جایگزین کرده است. این تغییر، اگرچه ناشی از ضرورت است، در حال تغییر شکل دادن به نوآوری محصول و اولویت‌های پایداری در سراسر بخش است.

ریشه های کمبود

بحران ناشی از تلاقی عوامل است. بر اساس داده های صنعت انجمن فیبر و رشته مصنوعی، PBT، اسب کاری تولید مژه مصنوعی به دلیل مقاومت در برابر حرارت و توانایی در نگه داشتن فر، از سال 2021 تا کنون شاهد افزایش 35 درصدی قیمت ها بوده است. این افزایش به کمبود اسید ترفتالیک خالص (PTA)، یک ماده اولیه اصلی PBT مرتبط است که ناشی از کاهش تولید کارخانه‌های شیمیایی چین در میان محدودیت‌های انرژی است. در همین حال، مواد طبیعی مانند ابریشم که به دلیل احساس سبکی ارزشمند هستند، به دلیل اختلالات مربوط به آب و هوا در مراکز تولید محصولات کشاورزی (مانند تأخیرهای موسمی در هند در سال 2023) و افزایش تقاضا از مدهای لوکس و منحرف کردن ابریشم از کاربردهای زیبایی، با مشکل عرضه مواجه می شوند. با ترکیب این مسائل، بهبود زیبایی پس از همه گیری - با رشد 18 درصدی فروش جهانی مژه مصنوعی در سال 2023، بر اساس آمار Statista - رقابت برای منابع محدود را تقویت کرده است.

برندها به راه حل های غیر متعارف روی می آورند

برندهای مژه در مواجهه با منابع محدود، سه دسته وسیع از الیاف جایگزین را آزمایش می‌کنند که هر کدام دارای معاوضه‌های منحصربه‌فردی هستند:

1. فیبرهای زیستی

برندهای متمرکز بر پایداری در اینجا پیشتاز هستند و از مواد مشتق شده از گیاهان مانند نشاسته ذرت، جلبک ها و سلولز استفاده می کنند. به عنوان مثال، برند مستقر در ایالات متحده Lashify اخیراً خط "EcoLash" را با استفاده از پلی لاکتیک اسید (PLA)، یک پلیمر زیست تخریب پذیر ساخته شده از نشاسته ذرت تخمیر شده راه اندازی کرده است. در حالی که PLA در مقایسه با PBT (بر اساس مطالعات LCA) ردپای کربن را تا 68 درصد کاهش می‌دهد، اما با حفظ فرها دست و پنجه نرم می‌کند - در مقایسه با 10+ PBT فقط 5 تا 7 بار دوام دارد. به طور مشابه، استارت‌آپ بریتانیایی BloomLashes از الیاف مبتنی بر جلبک استفاده می‌کند که در ۹۰ روز تجزیه می‌شوند، اما برای جلوگیری از شکنندگی نیاز به ساخت تخصصی دارند.

2. مواد بازیافتی و بازیافتی

پلی استر بازیافتی (rPET)، که از بطری های پلاستیکی تهیه می شود، به دلیل جذابیت دایره ای خود، مورد توجه قرار گرفته است. مجموعه "RecycleLash" برند کره ای Dashing Diva که در سال 2024 راه اندازی شد، از rPET ترکیب شده با مقادیر کمی PBT برای تقلید از خاصیت ارتجاعی دومی استفاده می کند. بازخورد اولیه مشتری بر نرمی بهبود یافته تاکید می کند اما ناسازگاری در ضخامت فیبر را نشان می دهد. در همین حال، مواد بازیافتی مانند ضایعات ابریشم پساصنعتی - که از کارخانه‌های نساجی بازیابی شده‌اند - توسط مارک‌های صنعتگر تغییر کاربری داده می‌شوند، اگرچه مقیاس‌پذیری همچنان یک مانع است.

3. مصنوعی مهندسی شده

برای پر کردن شکاف‌های عملکرد، شرکت‌های علم مواد در حال توسعه نسل بعدی مصنوعی هستند. "LashFlex" BASF، یک نایلون-6،6 اصلاح شده، در سال 2023 با انعطاف پذیری و مقاومت در برابر حرارت افزایش یافته، با هدف جایگزینی PBT رونمایی شد. آزمایش توسط برند آردل متعلق به L'Oréal نشان داد که LashFlex با حفظ فرهای PBT مطابقت دارد، اما هزینه تولید آن 20٪ بیشتر است. به طور مشابه، صنایع Toray ژاپن "MicroCurve" را معرفی کرده است، یک الیاف پلی استر بسیار ریز که باعث کاهش سوزش می شود و مصرف کنندگان پوست های حساس را هدف قرار می دهد.

چالش ها در افق

در حالی که نوآوری در حال افزایش است، جایگزین ها با موانعی روبرو هستند. هزینه همچنان یک مانع اصلی است: الیاف مبتنی بر زیست و مهندسی می‌توانند هزینه‌های تولید را 15 تا 40 درصد افزایش دهند و برندها را مجبور به جذب حاشیه‌ها یا انتقال افزایش به مصرف‌کنندگان کنند. معاوضه عملکرد - مانند کاهش دوام یا کیفیت ناسازگار - همچنین خطر بیگانه کردن مشتریان وفادار به PBT یا ابریشم را به همراه دارد. علاوه بر این، عدم قطعیت نظارتی در حال رخ دادن است: مقررات آتی اتحادیه اروپا در زمینه لوازم آرایشی (EC 1223/2009) ممکن است استانداردهای زیست تخریب پذیری سخت تری را تحمیل کند و به طور بالقوه تا سال 2027 به طور کامل مواد مصنوعی غیر قابل کمپوست را حذف کند.

مسیر به جلو

بحران کمبود یک حساب گسترده‌تر را تسریع می‌کند: صنعت شلاق که مدت‌ها بر زیبایی‌شناسی متمرکز بود، اکنون انعطاف‌پذیری و پایداری زنجیره تامین را در اولویت قرار داده است. برندها برای کاهش وابستگی بر روی منبع یابی دوگانه (به عنوان مثال، مشارکت با تامین کنندگان مواد آسیایی و اروپایی) و ادغام عمودی (دستیابی به امکانات تولید فیبر) سرمایه گذاری می کنند. به طور همزمان، آموزش مصرف کننده بسیار مهم است: نظرسنجی توسط Mintel